Vetrar Draugurinn - The Night Sky

 

Twee jaar zijn verstreken sinds het albumdebuut "Hinterlands" en komt Vetrar Draugurinn in dezelfde line-up met de opvolger "The Night Sky". Met één van mijn favoriete zangeressen, Marjan Welman (ook Autumn) creëert de band opnieuw een uniek zwaar gothic/doom geluid. Dat merk je al vanaf de eerste noot, lager gestemde gitaren, rustige riffs en beklemmende baslijnen maar de refreinen zijn ook dit keer weer echte oorwormen. Openend met de zware riffs van "The Observer", combineert dit nummer mooi melancholische passages met wat progressieve invloeden, waardoor een zeer unieke en krachtige stijl ontstaat. Kan het nog donkerder? Absoluut, zoals bewezen wordt met het titelnummer "The Night Sky". Voor fans van meer melancholische en herfstachtige nummers, maakt "Lansdown Hill" perfect gebruik van Marjan's zang naast cleane mannelijke zang van Mark Kelson van The Eternal om een meer rock georiënteerd stuk te creëren.

Op het instrumentale en cinematische “The Fear Of Letting Go" zijn er mellotronklanken en het “Our Lady of Perpetual Emptiness” is een soort van ballad met een minimalistisch gebruik van de afzonderlijke instrumenten. Tussendoor zorgt "The Lonely" voor een licht intermezzo. "As I Drift On An Ocean Towards A Distant Shore" begint met industriële geluidseffecten maar al snel brullen de gitaarriffs uit de speakers. Het afsluitende en veelzijdige nummer "Reynisfjara" is vernoemd naar een zwart zandstrand op IJsland en daar sluiten de zang en de verschillende secties mooi op elkaar aan. Aan het einde van het nummer hoor je het geluid van golven het zwarte zandstrand op rollen.  Op "The Night Sky" presenteert Vetrar Draugurinn Epic Doom van de bovenste plank maar maakt het je niet makkelijk om in één keer het gehele album te doorgronden. Je hebt zeker een aantal luisterbeurten nodig om elk nummer te kunnen waarderen. Voor de liefhebbers van Paradise Lost, Swallow the Sun en Katatonia is dit album een aanrader. Fijne plaat om te draaien op een donkere winteravond…

Nederland

Metal

Label: Dark Skies Coming

The Observer (5:45) 

The Night Sky (7:36)

Landsdown Hill (4:46)

The Fear of Letting Go (6:23)

The Lonely (6:30)

Our Lady of Perpetual Emptiness (6:06)

As I Drift on an Ocean Towards a Distance Shore (7:36)

Reynisfjara (10:32)

totale tijdsduur: 55:14

Kayak - Out Of This World

 

Weinig artiesten leggen zoveel variatie in hun muziek als de progressieve rockband Kayak. Na een carrière van 50 jaar, een behoorlijk aantal personeelswisselingen en achttien studioalbums heeft de band op 14 mei 2022 een afscheidsconcert gegeven in de Vorstin in Hilversum waar ondergetekende gelukkig bij kon zijn. Nadat in 2018 de band het roer omgooide en behalve oprichter Ton Scherpenzeel met een compleet nieuwe bezetting het album “Seventeen” uitbracht is hier dan de opvolger en ook zeer waarschijnlijk de laatste worp ooit, “Out of This World”. Opvallende rollen zijn daarin weggelegd voor zanger Bart Schwertmann en gitarist Marcel Singor. Natuurlijk waakt oprichter/toetsenist Ton Scherpenzeel over de band als een moederkloek over zijn jong en de composities zijn zoals altijd nog steeds erg knap en slaagt de band erin om 70 minuten(!) fijne en afwisselende muziek op het album te presenteren. Ton Scherpenzeel heeft de touwtjes nog steeds strak in handen en hij is gelukkig weer helemaal hersteld van zijn hartaanval. Het is allemaal weer 'typisch Kayak' en dat blijft wel knap met een totaal gewijzigde band. 

We beginnen met een écht klassiek Kayak nummer “Out of This World”. We krijgen ruim zes minuten bombastische symfonische rock, met gitaren, toetsen en zang met daarin verweven een klein fragment van Chance For a Lifetime uit 1975. Daarna is er een grote verrassing, gitarist Marcel Singor zingt het wat poppy aandoende nummer “Waiting”.  Na een lekker “ouderwets” symfonisch nummer “Under a Scar” krijgen we met “Kaja” een instrumentale ballad met een hoofdrol voor de geweldige gitarist Marcel Singor. Deze man is een beetje uit het niets gekomen voor mij maar je ziet Marcel inmiddels steeds vaker bij allerlei projecten opduiken. Zoals bij Ayreon en de begeleidingsband van Fish. “Mystery” is daarna weer een “echt” Kayak nummer, dit gaat ook op bij “Critical Mass” met een fijne keyboardsolo van Mister Kayak zelf. Marcel Singor is te horen op leadzang op het wat minder interessante “As the Crow Flies”. Twee nummers van drie minuten achter elkaar: “The Way She Said Goodbye” is een ballad met gevoelige zang van Schwertmann en “Traitor’s Gate” verwijst naar de beroemde toegangsweg naar The Tower of London waar (vermeende) verraders per boot werden opgepakt, op weg naar berechting en (vaak) executie. Bassist Kristoffer Gildenlöw doet de zang op “One by One” en dat is erg leuk voor de afwisseling, leuk is ook honky tonk piano.

“Cary” is een grappig kort nummer met Marcel Singor op zang en Ton Scherpenzeel op accordeon. Met “Ship of Theseus” wordt het album afgesloten en dit nummer verwijst naar de geschiedenis van de band zelf. Ton Scherpenzeel onderstreept nog maar eens zijn cruciale belang voor Kayak. Zijn fragiele leadzang met hoge noten en zijn toetsenspel zijn nog steeds ongeëvenaard. Kayak heeft wederom een ijzersterk album uitgebracht, voortbouwend op voorganger Seventeen met (bijna) dezelfde bezetting. Veel variatie, zeker niet alleen prog, maar ook AOR, mainstream rock en ballads komen terug in een album dat meer gebaseerd is op individuele nummers dan op thema's. Prachtige vocale harmonieën en ook een uitstekende productie (naast Scherpenzeel ook van levenspartner Irene Linders). Het lijkt erop dat de groep alleen maar sterker wordt. 

Nederland

Rock

Label: Inside Out

Out of This World (6:06)

Waiting (4:04)

Under a Scar (6:29)

Kaja (3:15)

Mystery (3:58) 

Critical Mass (7:09)

As the Crow Flies (4:09)

The Way She Said Goodbye (3:18)

Traitor's Gate (3:18)

Distance to Your Heart (4:18)

Red Rag to a Bull (4:17)

One by One (4:14)

A Writer's Tale (9:29)

Cary (2:59)

Ship of Theseus (3:43)

totale tijdsduur: 1:10:46

Epica - Omega

 

Epica blijft telkens weer verbazen. Opnieuw lijken ze zichzelf te overtreffen met dit album. Het is lijkt misschien te bombastisch en te sprookjesachtig maar na een paar luisterbeurten is het ongelofelijk knap en hoor je melodieën die behoorlijk doen denken aan Design Your Universe uit 2009. Er zit veel onderscheid tussen de nummers wat het een zeer vermakelijk album maakt om naar te luisteren.   

De productie is wederom fantastisch, zeer zuiver en dat is met zoveel soorten instrumenten heel knap werk van producer Joost van den Broek. Wat ik hier zo geweldig vind is juist de mix van de nieuwe en oude elementen. De band heeft vooral het goede van beide gepakt. Met name de keyboards hebben nu weer regelmatig een hoofdrol. Een nummer als "Rivers" geeft kippenvel, hier is ook een prachtige clip van te vinden op YouTube (kijken!). Tevens wordt er gebruik gemaakt van een kinderkoor, zoals te horen is op de track "The Skeleton Key".

De intro van het album zet de toon. Met behulp van het Praag Filharmonisch Orkest creëert componist Mark Jansen meteen de bekende, epische, Epica sound die gaandeweg de eerste tracks verder gevoed word. Het samenspel tussen Mark Jansen en Simone Simons voelt vertrouwd, is goed uitgedacht en komt in mijn ogen fantastisch tot uiting bij de track "Abyss of Time -  Countdown to Singularity". Het is de symfonische metal die je kent en waar je van houdt. 

Simone Simons klinkt net zo mooi als ze ooit deed en haar stem is tijdloos waar moeilijk mee te concurreren is. De grunts van Mark Jansen zijn regelmatig aanwezig en maken dat er lekker veel afwisseling in de nummers zit. De riff in het nummer "The Skeleton Key" is fabuleus en doet denken aan "The Divine Conspiracy". Epica behoort nog steeds tot de allerbeste symfonische metalbands van onze generatie, simpelweg omdat ze zo goed zijn. Het is een heel plezierig album dat oud en nieuw naadloos combineert en één van hun beste albums. Jammer dat een band die wereldwijd zo groot is in Nederland nog steeds de waardering niet krijgt die ze verdienen.

Nederland
Metal
Label: Nuclear Blast

Alpha - Anteludium (1:38)
Abyss of Time - Countdown to Singularity (5:20) 
The Skeleton Key (5:06) 
Seal of Solomon (5:28)
Gaia (4:46)
Code of Life (5:58)
Freedom - The Wolves Within (5:37) 
Kingdom of Heaven Prt. 3 - The Antediluvian Universe (13:24)
Rivers (4:48) 
Synergize - Manic Manifest (6:56)
Twilight Reverie - The Hypnagogic State (4:29)
Omega - Sovereign of the Sun Spheres (7:06)

totale tijdsduur: 1:10:36