Weinig artiesten leggen zoveel variatie in hun muziek als de progressieve rockband Kayak. Na een carrière van 50 jaar, een behoorlijk aantal personeelswisselingen en achttien studioalbums heeft de band op 14 mei 2022 een afscheidsconcert gegeven in de Vorstin in Hilversum waar ondergetekende gelukkig bij kon zijn. Nadat in 2018 de band het roer omgooide en behalve oprichter Ton Scherpenzeel met een compleet nieuwe bezetting het album “Seventeen” uitbracht is hier dan de opvolger en ook zeer waarschijnlijk de laatste worp ooit, “Out of This World”. Opvallende rollen zijn daarin weggelegd voor zanger Bart Schwertmann en gitarist Marcel Singor. Natuurlijk waakt oprichter/toetsenist Ton Scherpenzeel over de band als een moederkloek over zijn jong en de composities zijn zoals altijd nog steeds erg knap en slaagt de band erin om 70 minuten(!) fijne en afwisselende muziek op het album te presenteren. Ton Scherpenzeel heeft de touwtjes nog steeds strak in handen en hij is gelukkig weer helemaal hersteld van zijn hartaanval. Het is allemaal weer 'typisch Kayak' en dat blijft wel knap met een totaal gewijzigde band.
We beginnen met een écht klassiek Kayak nummer “Out of This World”. We krijgen ruim zes minuten bombastische symfonische rock, met gitaren, toetsen en zang met daarin verweven een klein fragment van Chance For a Lifetime uit 1975. Daarna is er een grote verrassing, gitarist Marcel Singor zingt het wat poppy aandoende nummer “Waiting”. Na een lekker “ouderwets” symfonisch nummer “Under a Scar” krijgen we met “Kaja” een instrumentale ballad met een hoofdrol voor de geweldige gitarist Marcel Singor. Deze man is een beetje uit het niets gekomen voor mij maar je ziet Marcel inmiddels steeds vaker bij allerlei projecten opduiken. Zoals bij Ayreon en de begeleidingsband van Fish. “Mystery” is daarna weer een “echt” Kayak nummer, dit gaat ook op bij “Critical Mass” met een fijne keyboardsolo van Mister Kayak zelf. Marcel Singor is te horen op leadzang op het wat minder interessante “As the Crow Flies”. Twee nummers van drie minuten achter elkaar: “The Way She Said Goodbye” is een ballad met gevoelige zang van Schwertmann en “Traitor’s Gate” verwijst naar de beroemde toegangsweg naar The Tower of London waar (vermeende) verraders per boot werden opgepakt, op weg naar berechting en (vaak) executie. Bassist Kristoffer Gildenlöw doet de zang op “One by One” en dat is erg leuk voor de afwisseling, leuk is ook honky tonk piano.
“Cary” is een grappig kort nummer met Marcel Singor op zang en Ton Scherpenzeel op accordeon. Met “Ship of Theseus” wordt het album afgesloten en dit nummer verwijst naar de geschiedenis van de band zelf. Ton Scherpenzeel onderstreept nog maar eens zijn cruciale belang voor Kayak. Zijn fragiele leadzang met hoge noten en zijn toetsenspel zijn nog steeds ongeëvenaard. Kayak heeft wederom een ijzersterk album uitgebracht, voortbouwend op voorganger Seventeen met (bijna) dezelfde bezetting. Veel variatie, zeker niet alleen prog, maar ook AOR, mainstream rock en ballads komen terug in een album dat meer gebaseerd is op individuele nummers dan op thema's. Prachtige vocale harmonieën en ook een uitstekende productie (naast Scherpenzeel ook van levenspartner Irene Linders). Het lijkt erop dat de groep alleen maar sterker wordt.
Nederland
Rock
Label: Inside Out
Out of This World (6:06)
Waiting (4:04)
Under a Scar (6:29)
Kaja (3:15)
Mystery (3:58)
Critical Mass (7:09)
As the Crow Flies (4:09)
The Way She Said Goodbye (3:18)
Traitor's Gate (3:18)
Distance to Your Heart (4:18)
Red Rag to a Bull (4:17)
One by One (4:14)
A Writer's Tale (9:29)
Cary (2:59)
Ship of Theseus (3:43)
totale tijdsduur: 1:10:46
Geen opmerkingen:
Een reactie posten